ایرج افشار و محمود عنایت
پس از انتشار خبر درگذشت مهندس همایون خرم، خبر تلخ دیگری به دست‌مان رسید؛ دکتر محمود عنایت، روزنامه‌نگار، طنزپرداز، مترجم و ناشر مجله «نگین» درگذشت. این روزنامه‌نگار قدیمی در هنگام مرگ، ۸۰ ساله بود.
دکتر محمود عنایت، پس از سال‌ها دوری از وطن و تحمل بیماری قلبی، در آمریکا درگذشت.
علی ده‌باشی، سردبیر مجله بخارا در یادداشتی به مناسبت در گذشت دکتر محمود عنایت می‌نویسد: «اوچ گیری فعالیت‌های نهضت ملی او را به طور کامل به نویسندگی کشاند. تا سال ۱۳۴۴ که مجوز انتشار مجلۀ "نگین" را گرفت که یکی از نشریات بسیار خواندنی و مؤثر در تاریخ مطبوعات معاصر است. نگین تا اردیبهشت سال ۱۳۵۹ انتشارش ادامه داشت. مقالات عنایت در "نگین" با عنوان "راپرت‌ها" منتشر شده است و به صورت کتاب نیز درآمده است. محمود عنایت در راپرت ها نثر ویژه ای داشت، بسیار جان‌دار و جذاب و دارای کشش بسیار.» ده‌باشی از قول محمود عنایت چنین نقل می‌کند: «در دوران مصدق که با قلم و نویسندگی آشنا شدم در ضمن کار با آثار شخصیت‌هایی چون مینوی ، قزوینی، و بعدها سید محمد فرزان آشنا شدم.»
مرحوم عنایت، برادر دوقلوی دکتر حمید عنایت بود.
عنایت، دستی قوی در طنز داشت. ده‌باشی در باره طنازی این «راپرت»نویس درگذشته چنین می‌نویسد: «طنز یکی از زمینه‌های اصلی محمود عنایت است. در راپرت‌هایش که در نگین چاپ می شد و دیگر مقالاتش این مایه ادبی هویداست. معتقد بود در جوامعی که اظهار عقیده صریح ممکن نباشد، بسیاری از حقایق تلخ و ناخوشایند را می توان در پوشش طنز و تمثیل بیان کرد.»
پس از توقیف «نگین» در سال ۱۳۵۹، دکتر محمود عنایت دوران خانه‌نشینی را با ترجمه آغاز کرد و کتاب‌هایی چون «مهاتما گاندی و پیروان او»، «کالبدشناسی انقلاب» و «انسان در عصر توحش» را ترجمه کرد که بارها چاپ شدند. دکتر عنایت به خاطر بروز ناراحتی قلبی و مرگ یکی از فرزندانش، به آمریکا رفت و انتشار نگین را از نو سر گرفت، اما این بار همچون دفعه اول، مداوم نبود.
