دوشنبه، بهمن ۱۶، ۱۳۹۱

اگر این گرانی در اروپا بود، مردم شهر را به هم می ریختند!

حرف حساب: اگر این گرانی در اروپا بود، مردم شهر را به هم می ریختند

گاهی زمامداران جمهوری اسلامی به دلایل مختلف از جمله هندوانه دادن به زیر بغل مردم و یا رقابت با یکدیگر، حرف حساب هم می زنند که بیش از آنکه بیان واقعیت باشد، ترفند و حیله است. به گزارش خبرگزاری فارسی، مصطفی پورمحمدی، رییس بازرسی کل کشور، امروز در یک سخنرانی در شهرستان البرز استان قزوین، نخست ادعا کرد: «ادعای دین اسلام این است که اگر به دین خدا گرویدید، زندگی تان آباد خواهد شد، عدالت در جامعه جاری شده و انسان ها احساس خشنودی و نشاط می کنند»
و بعد از آنجا که می داند واقعیت با این ادعا زمین تا آسمان تفاوت دارد، چند جمله بعد افزود: «با وجود اینکه بسیاری از مردم نماز می خوانند، همچنان شاهد درگیری، ناهنجاری ها، منکرات و فحشا در جامعه هستیم» و به این ترتیب این نتیجه را القا کرد که گویی دلیل نابسامانی ها نماز نخواندن عده ای از مردم است!
 با این همه پورمحمدی پس از حرف های بی سر و ته درباره نقش رهبری جمهوری اسلامی در بین مسلمانان، نتوانست اعتراف نکند که «وضعیت کشور با توجه به امکانات و ظرفیت کشور در جایگاه خوبی نبوده... امروز معضل گرانی در کشوربزرگ ترین دردسر بوده و همه آن را حس می کنیم».
 پورمحمدی بدون آنکه به نقش سرکوبگرانه ولایت فقیه و نیروهای امنیتی و انتظامی رژیم در خفه کردن صدای اعتراض مردم اشاره کند ادامه داد: «در حالی که مردم اروپا در صورت افزایش قیمت ها یا کم شدن حقوق شان، شهر را به هم ریخته و به آشوب می کشانند»! این یک حرف حساب است که به جای آنکه به تحمل پذیری مردم برای حفظ جمهوری اسلامی مربوط باشد، به قدرت سرکوب رژیم جمهوری اسلامی  مربوط است.
در اروپا نه نرخ تورم و گرانی به این شکل لجام گسیخته مانند ایران است، نه هیچ دولت و یا کارفرمایی جرأت می کند حقوق کارمندان و کارگران خویش را نپردازد و نه در صورت اعتراض و اعتصاب، نیروی سرکوبی در کار هست که برای خاموش کردن آنها گسیل شود. از همین رو مصطفی پورمحمدی کاملا حق دارد و اگر وضعیت کنونی ایران در کشورهای اروپایی بود، حتما مردم شهرها را به آشوب می کشیدند بدون آنکه ترسی از حکومت های خود داشته باشند.
در ایران هم اگر سایه سرکوب بی رحمانه و خونین از سر مردم برداشته شود، آن وقت معلوم خواهد شد مردم تا چه اندازه به جمهوری اسلامی و زمامدارانش علاقه دارند و تا چه حد حاضر به تحمل آنها هستند.