سخنان روز گذشته احمدینژاد در باره «اختيار منهای مسووليت» و زمينهساز فساد خواندن آن، انتقادهای یک رئیس قوه از رهبری را به نقطهای حساس کشانده است. احمدینژاد گفت: «اينكه كسي بتواند بازخواست كند اما بازخواست نشود، قدرتی است كه زمينه مناسبی براي گرايش به فساد دارد». رئیس دولت، زيان اصلي را جایی دانست که انسانهای فاقد صلاحيت، «زمام كار را در دست بگيرند».
به گزارش سایت رسمی ریاست جمهوری، روز گذشته، محمود احمدینژاد حضور در در مراسم اعطاي دومين جايزه ملي علامه طباطبايي را تبدیل به موقعیتی برای حمله به تنها فرد غیرپاسخگوی نظامکرد.
رئیس جمهوری در بخشی از سخنان خود گفت: «يك وقت حاكمان اينگونه قانون میگذارند كه همه را صالح فرض میكنند و بايد به كساني كه اشتباه میكنند، فرصت اصلاح داده شود، اما گاهي قانون اينگونه حكم میكند كه همه ناصالح هستند و بايد جلوی آنها گرفته شود تا تخلف نكنند؛ اين دو نوع جامعه را شكل میدهد.»
احمدینژاد ادامه داد: «در اثناي اجراي جزييات اداره جامعه، شايد خيلي تفاوت اين دو نگاه مشخص نشود، اما وقتي ۵۰ سال زمان مي گذرد ناگهان مشاهده میشود كه بيش از يك سوم هزينههاي كشور صرف نظارت و پيشگيري از تخلفی شده كه از ابتدا مسلم فرض شده بود و حالا خود اين ناظران مسالهاي ميشوند كه اشتباهات آنها چگونه كنترل شود.»
رئیس دولت اما در ادامه، انتقادش بدون ذکر نام را متوجه بالاترین مقام کشور کرد: «همواره اختيار منهاي مسووليت، زمينه فساد است، نمیگويم قطعا باعث فساد میشود، اما يقينا زمينه بسيار خوبي براي فساد است. اينكه كسي بتواند بازخواست كند اما بازخواست نشود، قدرتي است كه زمينه مناسبی براي گرايش به فساد دارد و تازه اين اصل، زيان نيست و هزينههايی كه در اين جامعه صرف نظارت میشود در برابر ضرر اصلي خيلي مهم نيست، زيان اصلي آنجاست كه به جايي برسيم كه انسانهای فاقد صلاحيت يا دارای ظرفيتهای بسيار كمتر از آنچه میخواهند در جامعه كاري انجام دهند يا مسووليتی كه میخواهند برعهده بگيرند، زمام كار را در دست بگيرند كه اين باعث میشود استعدادهای گسترده در جامعه فرصت شكوفايی پيدا نكنند.»
احمدینژاد ادامه داد: «در اثناي اجراي جزييات اداره جامعه، شايد خيلي تفاوت اين دو نگاه مشخص نشود، اما وقتي ۵۰ سال زمان مي گذرد ناگهان مشاهده میشود كه بيش از يك سوم هزينههاي كشور صرف نظارت و پيشگيري از تخلفی شده كه از ابتدا مسلم فرض شده بود و حالا خود اين ناظران مسالهاي ميشوند كه اشتباهات آنها چگونه كنترل شود.»
رئیس دولت اما در ادامه، انتقادش بدون ذکر نام را متوجه بالاترین مقام کشور کرد: «همواره اختيار منهاي مسووليت، زمينه فساد است، نمیگويم قطعا باعث فساد میشود، اما يقينا زمينه بسيار خوبي براي فساد است. اينكه كسي بتواند بازخواست كند اما بازخواست نشود، قدرتي است كه زمينه مناسبی براي گرايش به فساد دارد و تازه اين اصل، زيان نيست و هزينههايی كه در اين جامعه صرف نظارت میشود در برابر ضرر اصلي خيلي مهم نيست، زيان اصلي آنجاست كه به جايي برسيم كه انسانهای فاقد صلاحيت يا دارای ظرفيتهای بسيار كمتر از آنچه میخواهند در جامعه كاري انجام دهند يا مسووليتی كه میخواهند برعهده بگيرند، زمام كار را در دست بگيرند كه اين باعث میشود استعدادهای گسترده در جامعه فرصت شكوفايی پيدا نكنند.»
احمدینژاد در ادامه با طرح اين سوال كه چه كسي بايد براي جامعه نظريهپردازی كند و امور را اصلاح نمايد؟ گفت: «خود مردم و نخبگان فكري جامعه بايد اين كار را بكنند، اگر حكومت با آنان همراهي كرد كه بهتر اما اگر حكومت با آنان همراهي نكرد حركت عمومي يك ملت نبايد متوقف شود.»
با توجه به اشارههای احمدینژاد به تنها فردی که به هیچ مقام بالاتری پاسخگو نیست، میتوان آیتالله خامنهای را تنها هدف حملات اخیر رئیس جمهوری دانست. با توجه به مقایسههای اخیر احمدینژاد با بنیصدر، میتوان منتظر حملات جدیدتری به رئیس دولت در ماههای باقی مانده به انتخابات به واسطه سیر جدید سخنانش در حمایت از اسفندیار رحیم مشایی و زیر سوال بردن اختیارات رهبری بود.