ایران در آستانه انتخابات ریاست جمهوری اسلامی‌در کنار تورم لجام گسیخته و وضعیت فلاکت بار معیشتی جامعه، با بحران مواد غذایی از جمله نان به عنوان غذای اصلی گسترده ترین لایه‌های مردم به ویژه تنگدستان روبرو شده است. به گزارش خبرگزاری «کُردپرس» کم شدن سهمیه آرد نانواهایی‌های استان کردستان به ویژه در شهر سنندج به ایجاد صف‌های طولانی در برابر نانوایی‌های منجر شد آن هم در حالی که طبق معمول مسئولان مربوطه اساسا وجود این مشکل را انکار و تکذیب کردند.
هنوز جوهر این خبر خشک نشده بود که در هفتم خرداد خبر رسید که در مناطق دیگر کشور از خوی و اردبیل و اورمیه تا خوزستان، مردم با مشکل تهیه نان روبرو شده اند. دلیل کمبود نان در این استان‌ها نیز کاهش سهمیه آرد تحویلی به نانوایی‌ها اعلام شده است و برای اینکه نانوایی‌ها بتوانند مانند سابق و به اندازه تقاضای مراجعه کنندگان نان ارائه کنند، باید بخشی از آرد لازم را به قیمت بالاتر از بازار آزاد تهیه کنند.
مشخص است که بحران آرد و نان از یک سو پیامد بی کفایتی مسئولان کشور و از سوی دیگر نتیجه تحریم‌هایی است که مسبب آن و ادامه اش نیز خود رژیم است. زمامداران اما به جای تدابیر اساسی برای به در آوردن کشور از این وضعیت فلاکت بار اقتصادی که نیازمند تغییرات بنیادین در دید و روش حکومت دینی ایران است، تنها چیزی که به فکرشان رسیده این است که نهادهای سرسپرده و نظامی‌را نیز وارد مسئله تأمین مواد غذایی مردم کنند! به گزارش خبرگزاری «بسیج» در استان سمنان تفاهم نامه ای بین بسیج و جهاد کشاورزی امضاء شده تا بسیج به «فراهم کردن شرایط استفاده بهینه از ظرفیت‌های مغفول مانده در بخش کشاورزی» بپردازد. معلوم نیست وقتی که جهاد کشاورزی با آن دم و دستگاه در برابر ورشکستگی اقتصاد کشاورزی قرار گرفته است، بسیج با کدام دانش و ابزار کارشناسی می‌خواهد به افزایش تولید کشاورزی یاری رساند، مگر آنکه بخواهد جای پای خود را برای مقابله با شورش مردم برای نان و مواد غذایی در جهاد کشاورزی و مناطق به ویژه محروم کشور محکم کند. 
