شنبه، شهریور ۰۴، ۱۳۹۱

جزوه آموزشی: چگونه از رهبر(معظم) انقلاب باج بگیریم...

سیستم‌های دیکتاتوری یک حُسن و یک قبح خیلی بزرگ دارند. حسن‌شان این است که اگر رگِ خواب دیکتاتور را به دست بیاوری نانت، بدون تشریفات اداری و تصویب انواع و اقسام شوراها، در روغن است. قبح‌شان این است که اگر رگِ خواب را از دست بدهی، یا اصلاً از اول دستت نبوده باشد، کلاهت پسِ معرکه‌ است.
در یک حالت بهینه ارتباط مستقیمی بین رگِ خواب و گرفتنِ باج وجود دارد، که در این جزوه‌ی آموزشی، که بر اساس واقعیت‌های فعلی ایران بومی شده است، به آن می‌پردازیم.
۱. باجگیری به روش احمدی‌نژاد: از اسم این روش پیداست که مبدع آن یا دستکم کسی که این روش را به کمال رسانده رئیس‌جمهور محترم آقای دکتر احمدی‌نژاد است. در این روش باجگیر محترم در داخل سیستم به مشکل برمی‌خورد. حالا این مشکل ممکن است به خاطر گیردادن قوه‌قضائیه به همکارانتان در دولت، یا مزاحمت‌های عزیزان نماینده در مجلس، و یا از جانب هر قسمتی از نظام باشد که شما راساً نتوانید مشکلش را حل کنید. تنها کاری که لازم است شما انجام دهید این است که در یکی از سخنرانی‌ها یا دیدارهایتان مقداری سرنخ ناجور بدهید. یک وقت یادی از برادران قاچاقچی می‌کنید، در یک نوبت دیگر یک آه برای دوران کوروش و داریوش و ایران باستان می‌کشید، و یا چیزی درباره‌ی حجاب و لباس می‌گوئید. اگر دیگر هیچ چیز به دستتان نرسید، مقداری از عرفان یا «امام‌زمان منهای فقها» می‌گوئید. با یکی از همین‌ها شخصی که باید موضوع را بفهمد، می‌فهمد و به شکلی معجزه‌آسا همه یا درصد قابل‌توجهی از مشکلات شما رفع می‌شود.
جالب اینکه بعد از چند سال عزیزان اصولگرا هم بالاخره این روش را یاد گرفتند. بعضی از حرف‌های افراد ریز و درشت این عزیزان، مانند تشکیل شورای فقاهتی (هاشمی)، نگرانی از ترویج خرافات (ناطق‌نوری)، و این آخری تعجب از «هُل داده شدن نتیجه‌ی انتخابات مجلس» (باهنر) در همین راستا قابل ارزیابی است. به عنوان شرح بیشتر، در این مورد آخر باید بدانیم یا برادر عزیز باهنر جائی مشکل پیدا کرده، یا می‌خواهد خود و همکارانش نقش بیشتری در بازنگری قانون انتخابات داشته باشند، و یا مقداری بیش از قبل از بابت زیاده‌خواهی سپاهیان سرافراز نگران شده است. حالا ممکن است شما بپرسید وقتی برای باهنر بیخطر نتیجه‌ی انتخابات «هُل» داده می‌شود، چطور ممکن است برای میرحسین که خودشان ادعا می‌کردند برای کاهش اختیارات رهبری وارد میدان شده تقلب، ببخشید «هُل» واجب نشود؟ اما چون این سوال ربطی به مباحث این جزوه ندارد از پاسخ به آن معذوریم.
۲ .باجگیری به روش سپاهیان سرافراز: در این حالت دیکتاتور کم‌سواد ما، که به قول امام راحل که در مورد شاه می‌گفت «حتی اطرافیانش هم قبولش ندارند»، برای بقای خود به شما سپاهی عزیز وابسته است. البته ممکن است گاهی این وابستگی نیاز به یادآوری داشته باشد. در این صورت کافی است شما چند جا حرف‌های خیلی خوب یا خیلی بد در مورد معظم له بگوئید. البته طبیعی است که حرف‌های خیلی بد را باید به صورت ناشناس و در سایت‌های ضدنظام بگوئید. در هر دو صورت حرف خوب یا بد، موجی از حرف‌های خیلی بدتر در مورد معظم‌له در پاسخ به حرف‌های خوب شما و یا در تائید حرف‌های بدتان در رسانه‌های خواندنی و شنیدنی و دیدنی، و حتی در حرف‌های بین مسافران تاکسی‌ها، به راه می‌افتد. به این وسیله وابستگی ذکرشده برای معظم‌له یادآوری می‌شود (از عزیزان سپاهی خواهش می‌کنم اگر به خاطر همین متن چیزی از معظم‌له گرفتند سهم من را فراموش نکنند).
گاهی موارد بالا به آن اندازه که مورد نیاز شماست باعث یادآوری نمی‌شود، و مثلاً برای دریافت بودجه‌ی کلان برای یک پروژه نیاز به یک یادآوری بزرگ دارید. در این صورت کافی است ۲۰۰-۳۰۰ گرم تی.ان.تی در یکی از معابر یا میادین کم تردد شهر منفجر کنید تا آن یادآوری حاصل شود.
۳. باجگیری به روش روسی: با هر چیزی که به دستتان می‌رسد بازی کنید؛ حق وتو، پیچ‌های مخزن نیروگاه بوشهر، دریای خزر، اس۳۰۰، خط لوله انتقال گاز، ... خوش به حالتان!

۴. باجگیری به روش چینی-هندی-کره‌شمالی-ونزوئلائی: در این روش عمده وسیله‌ی شما نفت و تجارت است. مثلاً یکهو شما اعلام می‌کنید نفتی که ایران می‌فروشد خیلی بو می‌دهد. البته تاکید می‌کنید که این حرفتان ربطی به تحریم‌ها ندارد و تنها به قوه‌ی بویائی کارشناسان مربوط است. حالا اگر کسی بپرسد «خب نفت باید بو بدهد» شما می‌گوئید «همین که هست. ایران یا باید نفت را ارزانتر بدهد، یا خودش آن را بیمه کند، یا نصف هزینه‌ی حمل-نقل را بدهد، یا به جای نفت دلار نخواهد، یا به جایش جنس ببرد. وگرنه نفت بودارش را نمی‌خریم».
یادتان باشد: گربه برای رضای خدا موش نمی‌گیرد.