«بوشهرِ» درد

جانا کجاست دست «منوچهر آتشی»؟

آوار
ناگهانه، فرو ریخت
بر عشق، بر ترانه وُ آواز
بر ساز.

 سازی که همصدای سرافرازِ زندگی ست.
در زیر خاک، مانده اند اینک
آواز وُ ساز وُ عشق
با قصه ای سیاه که فریاد می کشد
کابوس سرد را.

جانا کجاست دستِ «منوچهر آتشی»؟
تا بر جبینِ فاجعه، بنویسد:
غمگینیِ ترانه ی «بوشهرِ» درد را.

رضا مقصدی