اسم کریم شیره‌ای را احتمالاً شنیده‌اید. لقب شیره‌ای را جهت شیرینکاری‌هایش به او داده بودند. عبدالله مستوفی در تاریخ اداری و اجتماعی دوره قاجاریه می‌نویسد:
«کریم شیره‌ای نایب نقاره خانه بود و نقاره چی‌ها (دستۀ موزیک) را تحت اداره داشت و چون مرد بذله گوی خوشمزه‌ای بود در دربار و خلوت شاه رخنه کرده و دلقک درباری شده بود و کم کم به همه کس لیچار (متلک) می‌گفت. ناصرالدین شاه هم با وجود این که خیلی اهل این قبیل شوخی‌ها نبود، سیاستش اقتضا می‌کرد که جلو نایب کریم را باز بگذارد تا درباری‌های او از خرک در نروند. درباری‌ها و سایر رجال هم برای این که از زبان او مصون باشند هر یک به او باجی می‌دادند...»
آنگاه به حکایت نایب کریم و سالی که بهارش گم شده بود می‌پردازد:
«تهران از جاهایی است که بهار آن دامنۀ زیادی ندارد. اگر سالی گردش عید به برف و باران بربخورد و بهار عقب بیفتد، بعد از این که برفها برخاست، گرما زود شروع می‌شود. یکی از سالها که دنبالۀ زمستان خیلی دراز شده و تا اواخر فروردین برف و باران ادامه داشت، کریم شیره‌ای لباس عزا در بر کرده و در منزل خود برای بهار مجلس فاتحه برقرار کرده بعد از آن با همان لباس سیاه به دربار رفت. شاه پرسید مگر کسی از تو مرده است؟ گفت خیر، قربان! برای مرحوم بهار عزادارم. ناصرالدین شاه خیلی به گردش و تفریح مایل و از این که زمستان تمام نمی‌شود خیلی پکر بود. این موقع شناسی نایب کریم اثر خود را کرد و به عنوان مخارج فاتحه و بیرون آمدن عزای بهار شاه انعامی به او حواله داد».
امسال هم یکی از آن سالهاست که بهار تأخیر ورود دارد. در نیمی از کشورهای جهان، زمستان جا خوش کرده و راه بر بهار بسته است. در اروپا هنوز برف می‌بارد و درجۀ حرارت هوا در ماه مارس و آوریل سرمای نوامبر و دسامبر را نشان می‌دهد. در ایران نیز اوضاع جوّی به همین قرار است و برف و سرما، به تبعیّت از فتاوای علما و در راستای تبلیغات عبادی ـ سیاسی، حسرت قاشق زنی و آتش افروختن در شب چهارشنبه سوری و رخت نو پوشیدن و جشن گرفتن و دید و بازدید و مبادلۀ ماچ و بوسه در ایام نوروزی را بر دل عاشقان این مراسم باقی گذاشت.
تنها دلخوشی خلایق این است که پرزیدنت احمدی‌نژاد، در حالی که آخرین ماههای دوره دوم ریاست جمهوری خود را می‌گذراند، از آمدن یک بهار سیاسی خبر می‌دهد.
در سفر لرستان، به منظور شرکت در مراسم آغاز عملیات اجرایی سد بختیاری (8 فروردین)، پرزیدنت احمدی‌نژاد به آنها که می‌کوشند راه بهار موعود را سد کنند گوشه زد و گفت «مگر می‌شود جلوی تابش خورشید، جا به جایی هوا و آمدن بهار را گرفت؟»
بهاری که احمدی‌نژاد وعده می‌دهد قرار است از صندوقهای رأی در انتخابات ریاست جمهوری سر درآورد و همین هم که یکی دو ماه مردم سرمازده به وعدۀ آبدوغ خیاری آن دلخوش باشند غنیمت است.
بزک نمیر، بهار میاد
خیراندیش
کیهان لندن
