یک سئوال پیش می آید و آن این است: آیا مردم ترکیه به اندازه مردم ایران تجربه تظاهرات و درگیریهای خیابانی را دارند؟
پاسخ : مسلما خیر
پس چرا در اولین روز درگیری توانستند به این شکل عمل کنند؟
پاسخ : به این دلیل که با هم همبستگی دارند و می دانند برای چه به خیابان آمده اند.
این درس خوبی است برای جوانان ایرانی
اما بخشی از مطلبی را که در صفحه یکی از ایرانیان آمده بود را در اینجا می آورم، قصدم اصلا این نیست که به آذری زبانان عزیزمان توهینی کرده باشم فقط جهت اطلاع رسانی است:
«شگفت انگیز اینستکه، چنگیزخان، که بزرگترین جنایتکار تاریخ جهان بشمار میرود، امروز قهرمان ملت ترکیه بشمار میرود و ملت ترکیه خود را زاده شده از دل گرگ، که یکی از پلیدترین و بدخوترین جانورست میدانند، و در این بین توهم متمدن بودن هم بهشان دست میدهد! ملتی که تنها زبانشان ترکیست ولی اکثرا نژادشآن ساختاری از آمیزش نژادهای ایرانی، یونانی، بالکان جنوبی (یونانی امروزی)، رومی، ارمنی و آشوری میباشد.
امروز ایرانی-نژادان خارج از مرزهای ایران امروزه که کل جمعیت (روی هم رفته) نزدیک به ۲۵۰ میلیون میشویم [كردهای عراق و سوریه، تالش (در اران)، تاجیکها (در افغانستان، تاجیکستان و ازبکستان)، پشتونها (در افغانستان و پاکستان)، بلوچهای پاکستان، کومزاریها، اوستها] در محاصره دولتهای عربی و مغولی قرار داریم و اگر امروز اتحاد میان ما پدید نیاید، آینده شومی در انتظار یکایک ما که امروزه شبانه روز بر سر و کله یکدیگر میکوبیم، خواهد بود.»
