ماجرا از آنجا آغاز شد که چندی قبل یک مرد ۳۷ ساله که به اتهام قاچاق موادمخدر چهارشنبه هفدهم مهرماه در زندان مرکزی بجنورد اعدام شده بود، ۲۴ ساعت بعد در سردخانه زنده شد.
پس از آن رسانه‌ها به نقل از قضات دادگاه‌ها و کارشناسان قضایی نوشتند که وی پس از بهبودی مجددا اعدام خواهد شد.
این موضوع منجر به واکنش بسیاری از کاربران در فضای مجازی، و نیز واکنش نهادهای حقوقی گردید.
در یکی از این واکنش‌ها فیلیپ لوتر، مدیر برنامه خاورمیانه و شمال آفریقای عفو بین‌الملل می‌گوید که این اقدام «نشان‌دهنده فقدان انسانیت است؛ فقدان انسانیتی که متأسفانه زیربنای بیشتر دستگاه قضایی ایران را تشکیل می‌دهد.»
مدیر خاورمیانه عفو بین‌الملل افزود: «چشم‌انداز هولناک اعدام دوباره این مرد، بعد از این‌که یک‌بار این رنج و عذاب را تجربه کرده، بیش از پیش نشانگر قساوت و غیرانسانی بودن حکم اعدام است.»
وی گفت: «مقامات ایرانی باید بی‌درنگ اعدام علیرضا م. را متوقف کرده و تمامی اعدام‌های دیگر را نیز به تعویق بیندازند.»
فیلیپ لوتر در ادامه گفت: «طبیعی است که مقام‌های ایران با مشکلات جدی اجتماعی، امنیتی، و اقتصادی مربوط به قاچاق مواد مخدر مبارزه کنند اما تکیه بر مجازات اعدام برای این مبارزه راهی نادرست است و با قوانین بین‌المللی مغایرت دارد.»
وی افزود: «مردم می‌خواهند که در برابر جرائم از آن‌ها حفاظت شود اما مجازات مرگ جامعه را امن‌تر نمی‌کند.»
در یکی دیگر از واکنش‌ها هم برخی حقوق‌دان‌ها در نامه‌ای سرگشاده به صادق آملی لاریجانی، با استناد به «موارد فقهی» نوشتند که اعدام دوباره‌ی این مرد خطاست.
امروز نیز دفتر آیت‌الله صافی پیرامون اعدام مجدد این فرد نوشت که این مرجع تقلید نظر دیگری در مورد اعدام مجدد این فرد دارد، اما این نظر را بازگو نکرد.
